امروز سري به كتابخانه مركز زدم. گشتي كوتاه بود. صدها پايان نامه و گزارشات فني و تحقيقي را ديدم كه فقط خاك مي خورند. بسياري از آنها فقط در حد استفاده در بررسي منابع مقالات استفاده مي شوند و بسياري هم بعد از ده سال گاهي يك بار هم استفاده نشده اند. واقعا چرا؟
آيا مي دانيم براي چه تحقيق مي كنيم؟ آيا واقعا بعد از اين همه مدت كار در بخش حفاظت خاك توانسته ايم يك مدل را به طور قاطع براي اندازه گيري فرسايش در ايران ارائه دهيم؟ چرا هنوز در بحث رسيدن به يك رقم مشخص در مورد ميزان فرسايش خاك در كشور به توافق نرسيده ايم؟
چرا ادعاي تدوين طرحهاي راهبردي را در قالب چندين جلد كتاب مي كنيم ولي عملا هيچ استراتژي مدوني از درون آنها بيرون نمي آيد؟
واقعا چرا؟ مشكل ما در بحث حفاطت خاك كجاست؟
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر